rozdział 3/ Valeria

Rozdział 3

Obudziłam się o 7:00. Miałam jeszcze godzinę na zebranie się do studio. Ale nadal wahałam się nad pójściem.

-Violetto, zbieraj się. Za godzinę masz lekcje fortepianu- powiedział tata wchodząc do pokoju.

-Tato, a mogę dzisiaj nie iść?

- Co?! Dlaczego?! Musisz chodzić do szkoły. Masz się cieszyć, że pozwoliłem ci chodzić do szkoły. Szanuj to i nie marudź! Nie można wybierać sobie dni, w które chcesz iść lub nie!

-Ale tato…

Nie dokończyłam. Tata musiał mi przerwać.

-Violetto, idziesz na lekcje i koniec kropka. Ramallo cię odwiezie.- powiedział to i od razu wyszedł.

Tata jak zawsze musi coś zepsuć. Czy nie może jak normalny rodzic przytulić mnie i zapytać co się dzieje? A jeśli już mowa o nim, to tata nadal nie wie, że chodzę do studio 21. To akurat się dobrze złożyło bo gdyby wiedział, zawiózłby mnie tam. A ja nie chcę dzisiaj spotkać Leona. Jednak już nie miałam czasu na myślenie i poszłam na śniadanie

Potem pojechałam z Ramallo  do „mojej” szkoły.

-Zawiozę cię do studio- powiedział asystent taty

-Nie…

-Dlaczego? Coś się wczoraj stało?

-Tak jakby. Leon mnie pocałował

-To źle?- zapytał

-Nikt mnie nie rozumie! Nawet Angie! Nie wiem co ja, w ogóle robię w tym domu-krzyknęłam, nie wiem co mnie tak poniosło

-Dobrze Violu, spokojnie. Zawiozę cię do domu i sobie odpoczniesz.

-Okej.

Gdy wróciliśmy do domu poszłam do swojego pokoju. Na szczęście tata był w pracy, nie

musiałam się chować przed nim. W pokoju oglądałam pamiętnik. Natknęłam się na taką stronę na której

było napisane-

„Może Angie ma racje. Może Tomas nie jest tym jedynym. On mnie cały czas rani. A Leon

Zawsze jest przy mnie gdy mi źle.”

-To chyba prawda- powiedziałam do siebie. Nagle usłyszałam pukanie do drzwi.

-Otwarte!- krzyknęłam

Do pokoju weszła Camila. Za nią ujrzałam Francesce.

-Cześć. Dlaczego nie było cię w Studio- zapytała Cami

-Popopo….pocałował mnie Leon

Ciężko mi było to powiedzieć. Nadal było mi przykro z tego powodu. Tak szczerze to nie wiem czemu jest mi przykro.

Po chwili Francesca zaczęła się śmiać. Za nią poszła Camila

- Z czego się śmiejecie?- zapytałam

- Violu. My nie wiemy dlaczego jest ci przykro. Leon jest wspaniałym chłopakiem. Będziecie wspaniałą parą. Zapomnij o Tomasie. On cię skrzywdził. Nie jest ciebie wart- wytłumaczyła Francesco

-Może macie racje…

-Na pewno!!- Powiedziały równocześnie

Zaczęłyśmy się śmiać. Naprawdę dziewczyny mają rację. Muszę spróbować z Leonem. Może to on to ten jedyny. Dziewczyny siedziały u mnie do wieczora.

-Okej to my idziemy. Przemyśl sobie wszystko.- powiedziała Camila

Pożegnałam się i zaczęłam pisać w pamiętniku.

„ Były dzisiaj u mnie dziewczyny. Pomogły mi przemyśleć sprawę z Leonem. Jutro pójdę do Studio i z nim pogadam. Kto wie może jutro będę miała nowego chłopaka”

Violu!! Zejdź na dół- usłyszałam krzyk taty.

-Już schodzę!

Tata zaczął mnie wypytywać jak było w szkole.

- Dobrze, że zmusiłem cię do pójścia do szkoły, prawda?- zapytał się tata

-Tak. Bardzo ci dziękuje. Jutro na pewno pójdę.

-To dobrze. Odwiozę cię.

Co?- zapytałam

-Nie chcesz?

-Nie chcę…. Cię męczyć.

- A ja nie chcę męczyć Ramallo- powiedział Tata.

-Mam pomyśl. Jutro nie zmęczę ani ciebie ani Ramallo! Pójdę sama!

-Violetto…

-Ale tato!- przerwałam

-No dobrze Violu. Ale jak coś ci się stanie… Dobra już nic nie mówię.

Tata z uśmiechem mnie przytulił. Czasem naprawdę mnie to męczy, że muszę go tak oszukiwać. Niedługo mu to wszystko powiem. Na pewno!

To ja już pójdę spać- powiedziałam

-dobrze

Pożegnałam się i poszłam do swojego pokoju. Byłam zmęczona tym dniem

-Puk, puk, puk…

To była Angie.

- Jak się czujesz?- zapytała

- Już lepiej. Jutro pójdę do Studio 21.

- To dobrze! Leon cały czas pytał się o ciebie.

Gdy Angie to powiedziała, poczułam motylki w brzuchu. To było takie miłe.

- Naprawdę?- zapytałam

- Tak, bardzo martwił się o ciebie. Dobra już nie będę cię męczyć. Idź spać. Do jutra

- Do jutra- odpowiedziałam

Po 10 minutach już spałam. Byłam bardzo śpiąca. Rano nie umiałam się obudzić.

- Violu… już musisz wstać.- obudził mnie tata

- Już wstaję!- powiedziałam szczęśliwie. Chciałam już pogadać z Leonem

- To dobrze. Idź się ubrać i zejdź na śniadanie.

Szybko się przebrałam i zeszłam na śniadanie.

- Moja kochana. Zjedz coś ty jesteś taka chuda! Wyglądasz jak patyk!- powiedziała Olga

- Spokojnie, dopiero zeszłam.

- Ale przez te 2 dni tyle płakałaś! Odwodnisz się! A to wszystko przez chłopaków. Właśnie dlatego nie mam męża.

- Tak Olga, oczywiście.

- Co chwila! Przez jakich chłopaków?!- wtrącił się tata

- Nie ważne, ja już pójdę.

- Ramallo cię odwiezie.

- Tato nie pamiętasz naszej wczorajszej rozmowy?

- A no tak…. Idź już- odpowiedział tata

Gdy wyszłam z domu to wręcz biegłam do studio. Bardzo chciałam już z nim porozmawiać.

- Hej ślicznotko- zatrzymał mnie Diego

- Przepraszam ale nie mam czasu.

- A dlaczego się tak śpieszysz?

- Nie twoja sprawa.

-Ooo… wygadana

- Diego! Jak nie masz swojego życia to nie psuj mojego- krzyknęłam.

W końcu dał mi spokój. Bardzo mnie wkurza. Gdy już prawie doszłam do studio zatrzymała mnie Francesco

- O cześć! Mam dobrą wiadomość! Umówiłam się z Marco- powiedziała Fran

- A to fajnie.

Niby z nią gadałam ale oczami szukałam Leona

- Viola! Czego szukasz?

- Nie ważne. Muszę iść

Wreszcie udało mi się uwolnić. Lubię Fran ale muszę znaleźć Leona. Nagle ktoś na mnie wpadł

- Uważaj tro…. Oo.. to ty Leon- powiedziałam gdy go zobaczyłam

- Cześć Viola. Musimy pogadać….